Een vakantie vol verveling verandert in een groot avontuur wanneer Mot, een eigenzinnig meisje uit de havenstad, een duikboot uit het water vist.

Mot is echt een Mot. Geen ‘Vlinder’, zoals haar moeder haar nog steeds noemt. Waar haar moeder alles netjes en mooi wil houden, voelt Mot zich thuis tussen rommel, roest en avontuur. Als ze tijdens de vakantie wordt weggestuurd omdat er een klant langskomt, komt ze in contact met de metaalvissers langs de kade. Wat begint met het opvissen van roestige schatten eindigt in een spannend verhaal vol duikboten, acrobaten, nieuwe vriendschappen en een hebzuchtige miljonair die Mot koste wat kost wil stoppen.

Het boek leest razendsnel. De actie is adembenemend, ik heb meerdere keren letterlijk mijn adem ingehouden wanneer Mot weer onder water in de problemen kwam. De mysteries stapelen zich op: van wie was die duikboot? En wat is er met klasgenoot Vincent aan de hand? Telkens loopt het net anders dan je denkt.

Ook de illustraties maken dit boek bijzonder: zwart, wit en donkerrood, alsof het roest van de pagina’s afbladdert. Je blijft kijken.

Wat mij het meest raakte, is hoe dit verhaal speelt met ideeën over vrouwelijkheid. Mot zet zich af tegen het stereotype van haar moeder, maar het boek laat zien dat er veel manieren zijn om vrouw te zijn. Van kapitein Leliane met haar hanenkam en tatoeages, tot Rosie die kunst maakt van oud ijzer en Katarina de acrobaat. Allemaal zijn ze krachtig, allemaal op hun eigen manier, zonder elkaar te veroordelen. Dat is een waardevolle boodschap voor iedereen.

Niet voor niets noemde de Boon-jury dit boek “een tijdloos en universeel verhaal.” Helemaal terecht. Veel leesplezier!

Ps. Wist je dat de stad waarin Mot woont is gebaseerd op Delfshaven langs de Schie? Perfect voor een wandeling, zo komt het verhaal daar nog meer tot leven.