"Voor het uitzicht van toen" luidt het motto aan het begin van het prentenboek Als ik uit het raam kijk van Yorick Goldewijk en Yvonne Lacet. Dit boek is ontroerend, zeker voor iedereen bij wie een goede buur ooit een verre vriend is geworden.

Over 100 dagen gaat Mo verhuizen, vertelt de verteller aan konijn. Dat duurt nog zo lang, daar hoeven we nu nog niet verdrietig over te zijn. Eerst nog maar even genieten van het katklauteren en grasworstelen. De blijdschap over Mo’s nieuwe vlieger, waarmee konijn en de verteller ook mogen spelen, vervliegt met het verstrijken van de tijd. Nog maar 16 mooie dagen met zijn beste vrienden. Het wordt een beetje mistig voor de ogen als Mo dan echt moet vertrekken, zowel voor mij als voor de verteller.

Dit mooie verhaal raakt aan het verloren gevoel dat je als kind kunt hebben wanneer de afstand naar je beste vriend nog niet zo makkelijk te overbruggen is. Maar het geeft ook hoop: je kunt weer nieuwe mensen ontmoeten die je leven verrijken. Voor mij voelt dit boek extra vertrouwd, omdat de tekst geschreven is in cursief, zoals je leert schrijven op de basisschool, de manier waarop ik altijd ben blijven schrijven. De vrolijke illustraties van Yvonne Lacet laten op ontroerende wijze de hoogte- en dieptepunten van vriendschap zien.

Een prachtig prentenboek om zelfstandig te lezen of voor te lezen aan de jongsten.