Als je vader is verdwenen, je moeder niet in staat is om voor zichzelf en haar kinderen te zorgen en je niet goed weet hoe je voor jezelf op moet komen, is hulp van buitenaf meer dan welkom, ook als je dat zelf nog niet doorhebt.

Dit verhaal gaat over de dertienjarige Elvis - Vis - de dochter van een alcoholist. Ze is niet blij met zichzelf. Volgens haar moeder is er niemand die van haar houdt. Dat heeft ze zo vaak gezegd dat Vis het uiteindelijk zelf gaat geloven. Gelukkig vindt ze steun bij haar buurman Joop, haar bij het vuil gevonden schildpad Simon en haar nieuwe achterbuurjongen Sid.

Schildpadmeisje is een heftig boek. De zware onderwerpen voelen echt en dichtbij. Er worden realistische gebeurtenissen beschreven die pijn doen tijdens het lezen, zoals scheldpartijen wanneer Elvis’ moeder dronken is, of een doodzieke buurman die Vis een gruwelijk voorstel doet. Toch blijf je lezen, omdat er ook veel mooie momenten zijn. Als lezer voel je hoe bijzondere vriendschappen ontstaan, word je zelf ook verliefd op Sid en ben je blij dat Elvis steeds meer zichzelf durft te zijn en voor zichzelf opkomt.

Dit boek is een oproep aan iedereen die het idee heeft dat er iets niet goed gaat binnen een ander of je eigen gezin. Ook al lijken mensen in het verhaal te weten dat er iets mis is, niemand onderneemt echt actie… tot Elvis zelf een grote beslissing neemt. De boodschap is dus: bied of zoek hulp, ook als je niet zeker weet of het ernstig genoeg lijkt.